Wielki come back

Aby kuchnię uczynić bardziej rodzinną i domową warto do jej aranżacji wykorzystać naturalne materiały. Jednym z nich jest bez wątpienia wiklina. Surowiec ten przez lata zapomniany, znowu powraca do łask, w nowych propozycjach i pomysłach. W dobie wszechobecnej produkcji masowej, kiedy wszystko jest wytwarzane w jeden sposób i przybiera sztampowe, jednakowe formy, możliwość posiadania produktów wytwarzanych ręcznie, z pieczołowitą dokładnością, staje się wielką wartością.
 

Same zalety

Wiklina podobnie jak inne naturalne materiały ma właściwie same zalety. Jest nietoksyczna, pozbawiona jakichkolwiek chemikaliów – przebywanie „w jej towarzystwie" jest więc niezwykle zdrowe. Jest też bardzo plastyczna, daje nieograniczone możliwości wytwórcom, którzy potrafią z niej tworzyć prawdziwe, małe dzieła sztuki. Może występować w różnych barwach, formach, wbrew obiegowym opiniom dość łatwo się ją czyści, a nawet odnawia. Nadaje wnętrzu przytulnego charakteru, czyniąc z kuchni miejsce, w którym można na chwilę zwolnić, odpocząć, oddać się kontemplacji.
 

Sielsko – wiejsko, ale nie tylko

Elementy dekoracyjne wykonane z wikliny najlepiej prezentują się w kuchni urządzonej w stylu rustykalnym, wiejskim. Nie brakuje tu przecież odniesień do natury, pełno w takim pomieszczeniu drewna, ceramiki, szkła. Wiklinowe dodatki są więc konsekwentnym uzupełnieniem aranżacji. Warto jednak pomyśleć nad tego typu akcentami również w kuchniach o nieco odmiennej stylistyce. We wnętrzu, w którym króluje romantyzm, Shabby Chic lub chociażby Prowansja, wiklina (w rożnej kolorystyce i w różnych postaciach) również będzie wyglądać dobrze i na pewno zgra się z resztą zabudowy kuchennej.
 

Wiklinowe dodatki

Większość osób wiklinę kojarzy jako materiał na różnego typu dodatki czy dekoracje. I słusznie, z tego materiału najczęściej wytwarza się przeróżne koszyczki, pudełeczka, pojemniczki. Pozwalają one zachować nienaganny porządek, w który w kuchni przecież niełatwo. Na bazarach czy bezpośrednio u producentów, spotkamy jednak również inne wyroby, jak chociażby specjalne półeczki, osłonki na doniczki, kosze. Wielbiciele dekoracyjnych elementów bez większego problemu znajdą w wikliniarskiej ofercie subtelne i słodkie figurki kurek, kaczuszek, koników i wielu innych postaci, które idealnie dopełnią rustykalnego charakteru, szczególnie wiejskiej, kuchni.

W nowej odsłonie

Myli się jednak ten, kto uważa, że kariera wikliny kończy się na drobnych koszyczkach czy figurkach. Surowiec ten szturmem wkracza w kuchenne progi, stając się świetnym materiałem do produkcji... mebli. Wiklinowy stół czy krzesła mogą być świetną alternatywą dla drewnianych, nierzadko ciężkich kuzynów. Często wiklina łączona jest z innymi naturalnymi materiałami, ze względów estetycznych lub dla wzmocnienia konstrukcji. Nie ma więc obaw o kruchość takich mebli. W klimatycznych kuchniach z powodzeniem można też pokusić się o większe, wiklinowe kosze a nawet kufry, które oprócz funkcji dekoracyjnej świetnie sprawdzą się też jako pojemniki na rzadziej używane kuchenne akcesoria, obrusy czy dodatki. Ostatnim hitem stają się też wiklinowe elementy kuchennych mebli, szuflady czy wnętrza szafek tworzonych pod konkretny wymiar i zabudowę. Na pozór stwarzają wrażenie delikatnych, trochę „ogrodowych", ale przy bliższym poznaniu staje się to ich wielką zaletą, tworzą bowiem wyjątkowo oryginalne aranżacje.
 

Wiklina wiklinie nierówna

Kupując wyroby wykonane z wikliny, dobrze jest udać się do renomowanego producenta, który ręczy za swe produkty. Warto też zwracać uwagę na równy splot i jednakową grubość pędów. To nie tylko przejaw dokładności i staranności wytwórcy, ale też wysokiej jakości jego produktów, które długo będą cieszyć nasze oczy.
 

Pielęgnacja

Wbrew pozorom, wiklina nie potrzebuje jakiegoś szczególnego traktowania. Jej pielęgnacja, a właściwie czyszczenie powinno polegać na delikatnym przecieraniu lub szorowaniu wodą z dodatkiem mydła (najlepiej szarego). Aby zapobiec żółknięciu wiklinowych wyrobów, regularnie przecieramy je wodą z dodatkiem soli (1 łyżka na 1 litr). Jeśli zależy nam na odświeżeniu koloru (szczególnie w przypadku lekko zszarzałej wikliny białej), użyjmy w tym celu roztworu wody i octu lub kwasku cytrynowego. Nie wykonujmy jednak takiego zabiegu zbyt często, kwas może bowiem uszkodzić naturalne łyko, którym pokryte są wiklinowe pędy.