Nie taka prosta sprawa

Wydawać by się mogło, że nie ma nic prostszego niż wyczyszczenie kuchennej podłogi. Ciepła woda i mop dla większości osób wydają się być wystarczającymi akcesoriami niezbędnymi do wykonania tej czynności. Sprawa jednak nie jest tak prosta, bowiem różne typy podłóg, wykonane z różnych materiałów potrzebują innego traktowania. Zastosowanie niewłaściwych detergentów może bowiem przynieść więcej szkody, niż pożytku. Jaka jest zatem różnica w pielęgnacji poszczególnych rodzajów podłóg?

• Terakota i kamień naturalny to jedne z najczęściej stosowanych na kuchennych podłogach materiałów. Nie bez powodu, są nie tylko ładne i trwałe, ale i łatwe do utrzymania w czystości. Większość zabrudzeń, tłustych plam czy nieestetycznych śladów można bez większego wysiłku usunąć z pomocą ciepłej wody i kuchennego detergentu lub środka przeznaczonego do mycia podłóg ceramicznych i kamiennych. Przez rozpoczęciem zmywania warto jednak podłogę zamieść lub odkurzyć, bowiem w fugach (w przypadku podłóg wykonanych z płytek) zbiera się najwięcej kurzu i piasku, który lepiej usunąć przed zamoczeniem podłogi. Jeśli mamy do czynienia z bardzo uporczywymi zabrudzeniami, trzeba użyć ostrej myjki lub szczotki. Do zmywania kuchennej podłogi najlepiej użyć dobrej jakości mopa, który doskonale się do tego nadaje i jest niezwykle praktyczny szczególnie jeśli mamy do umycia dość dużą powierzchnię. Do wody z detergentem warto dodać kilka kropel środka nabłyszczającego (np. tego, którego używamy w zmywarkach), dzięki czemu podłoga zyska nie tylko idealną czystość, ale i piękny połysk. Na koniec zmywania, całą ceramiczną i kamienną podłogę dobrze jest wytrzeć do sucha i wypolerować. Warto zdawać sobie sprawę, że wymienione zabiegi pielęgnacyjne zalecane są do podłóg wykonanych z nienasiąkliwych płytek, polerowanego kamienia lub płytek szkliwionych. Odmiany nieszkliwione i nasiąkliwe wymagają stosowania specjalnych preparatów nasączających i wypełniających pory. Warto o nie zapytać w profesjonalnych sklepach. Mimo licznych zalet, piętą Achillesową podłóg wykonanych z terakoty są fugi, czyli miejsca styku poszczególnych płytek. To w nich zbiera się najwięcej brudu i kurzu, który jest niezwykle ciężki do usunięcia. Zwykle bowiem fugi tworzą delikatne zagłębienia o niegładkiej powierzchni, do której idealnie przylega brud. Do ich wyczyszczenia idealnie nadaje się proszek do pieczenia lub amoniak, którym szorujemy poszczególne fugi. W tej czynności najlepiej sprawdza się... szczoteczka do zębów, która pozwoli na dokładne wyczyszczenie wszelkich zakamarków.

  ---

• Posiadacze drewnianych podłóg w kuchni mają nieco trudniejsze zadanie. Utrzymanie w czystości desek lub parkietu, szczególnie w tak szczególnym pomieszczeniu jakim jest kuchnia, wymaga sporo starań i konsekwencji. Na początku sprzątania, podobnie jak w przypadku podłóg z terakoty dobrze jest dokładnie odkurzyć drewno, po czym powierzchnię delikatnie wytrzeć mokrym, ale dobrze odciśniętym mopem lub wilgotną ściereczką. Wartko jednak pamiętać, że na mokro można myć jedynie drewniane, lakierowane podłogi. Tego typu pielęgnacja nie sprawdzi się na drewnie olejowanym, które chłonie wilgoć i pęcznieje. Do mycia drewnianej podłogi dobrze sprawdza się ciepła woda z dodatkiem amoniaku, po tym zabiegu nie wymaga nawet polerowania. Raz na jakiś czas dobrze jest też zakonserwować drewno specjalnie do tego przeznaczoną pastą lub woskiem.
• Jeśli w kuchni mamy wykładzinę z PCV, do jej czyszczenia wystarczy ciepła woda z detergentem. Czyszczenie takie pozwoli usunąć większość zabrudzeń, w przypadku cięższych plam, można wypróbować szorowanie powierzchni terpentyną. Po skończonym zmywaniu całą podłogę dobrze jest przemyć czystą wodą, wytrzeć do sucha i zakonserwować specjalnie do tego przeznaczoną pastą. Produkt taki nie może być stworzony na bazie rozpuszczalników i innych środków chemicznych, ponieważ istnieje ryzyko uszkodzenia struktury wykładziny. Do czyszczenia takiej podłogi nie wolno używać też ostrych myjek, szczotek i środków o właściwościach ściernych, bo mogą one zniszczyć wierzchnią powłokę.