Skąd to się wzięło?

Początki stylu loftowego w zakresie wyposażania czterech kuchennych kątów sięgają lat sześćdziesiątych ubiegłego stulecia, kiedy to w dzielnicy Soho na Manhattanie zaczęły powstawać nowe obiekty mieszkalne przygotowywane do użytku w miejscach opustoszałych, starych halach, pofabrycznych budynkach, niezagospodarowanych lokalach. Powodem był brak większych środków pieniężnych tuż po okresie wojennym na to, aby stawiać ekskluzywne, bogate domy. Do tego ludzkość musiała jakoś powrócić do normalnej egzystencji, a co za tym idzie urządzić sobie nowe obiekty mieszkalne, gdyż dotychczasowe ich zacisza domowe zostały kompletnie zniszczone. Niestety na przeszkodzie ku rozpoczęciu wszystkiego ponownie stało ogólne ubóstwo. Nie było skąd brać ani materiałów wytwórczych, ani funduszy na inwestycje. Dlatego też wnętrza przygotowywane były bez wykańczania. Pozostawały surowe ściany ceglaste czy niepokrywany niczym beton. Zamiast opraw lamp posłużyły puste słoiki z samodzielnie powycinanymi dziurkami, aby przepuszczały światło. Nie było zasłon w oknach a podłogi nie posiadały dywanów ani wykładzin. Mimo wszystko pokoje były przestronne, co szczególnie istotne było w zakresie aranżacji kuchni. To wnętrze musiało być przede wszystkim ergonomiczne oraz funkcjonalne. Dzięki umiarkowanemu asortymentowi i braku dodatków udawało się te cechy kuchniom zapewnić. Ten nieco „ubogi" styl zaczął jednakże być wraz z biegiem czasu kanonem mody wnętrzarskiej.

Rury i kable

Nadrzędnym walorem estetycznym wnętrz industrialnych, w tym kuchni, okazuje się wyżej już wspomniana przestronność. Pomieszczenia nie miały ścianek działowych, aby były jak najbardziej rozległe. Dzielono je natomiast na kilka specyficznych stref przybierających różnorodne funkcje. W kuchniach loftowych na widoku pozostają przewody instalacyjne, niechowane są a specjalnie wyciągane na wierzch kable od sprzętu elektronicznego czy rury, które na przykład w klasycznych aranżacjach są zręcznie maskowane przez zasłony i firany. Na pierwszy rzut oka widoczne są też kaloryfery. Nie ukrywa się poszczególnych części konstrukcyjnych typu belki stropowe oraz filary i kolumny. Wszystkie one uchodzą za oryginalne ozdoby. Materiały muszą być z kolei surowe. Jako podstawowy budulec służą beton oraz cegła. Duże znaczenie ma także szkło i stal. Na podłogach jest naturalne drewno, przeważnie parkiet przemysłowy bądź zwykłe, nielakierowane deski.